ن : ما دو نفر
آدمها...
چقدر زمین به شما می آید!
جاذبه، بهانه ی خوبیست...
اگر آن هم نبود شما دست از سقوط نمی کشیدید!
.
شاید خیلی چیزا عوض شده باشه اما یک چیز همچنان ثابته:
زمان به تندی می گذرد...
.
.
آدمی به خودی خود نمی افتد
اگر بیفتد
از همان سمتی می افتد که به خدا تکیه نکرده است...
.
.
چه کلمه ی مظلومی است{قسمت}.
تمام تقصیر های ما را گردن می گیرد.!!!
.
مرد زندانی می خندید.. شاید به زندانی بودن خویش شاید هم به آزاد بودن ما... راستی زندان کدام سوی میله هاست؟؟؟
چگوارا
.
وقتی اوریجینال بدنیا اومدی،
حیفه کپی از دنیا بری،
خودت باش
.
زندگی مثل یک پیانوست . همان چیزی را می شنوی که می نوازی ...
.
زندگی باور میخواهد
آن هم از جنس امید...
که اگر سختی راه،
به تو یک سیلی زد...
یک امید از ته قلب به تو گوید...
که خدا هست هنوز...!
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط: ادبیات، اجتماعی، ،
تبادل
لینک هوشمند